Fundusze inwestycyjne otwarte

Fundusze inwestycyjne otwarte są jedną z pięciu podstawowych kategorii funduszy, których działalność reguluje ustawa o funduszach inwestycyjnych z 1997 roku. Wszystkie fundusze powiernicze, które powstały przed wejściem w życie tej ustawy, zostały przekształcone w otwarte fundusze inwestycyjne. Otwarte fundusze inwestycyjne są, więc kontynuatorami prawnymi funduszy powierniczych, których działalność regulowała ustawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi z 1991 roku, i które działają w Polsce od 1992 roku.

Pod względem liczebności i wartości zgromadzonych aktywów fundusze otwarte są zdecydowanie najbardziej popularnym typem funduszy inwestycyjnych w Polsce. Fundusze otwarte mogą zbywać nieograniczoną liczbę jednostek uczestnictwa i są zobowiązane do ich odkupienia na każde żądanie uczestnika. Gotowość do odkupienia jednostek uczestnictwa oznacza, że fundusz otwarty musi być w stanie dokonać szybkiej zamiany posiadanych lokat na gotówkę. Lokaty funduszy otwartych charakteryzują się, więc znacznie większą płynnością niż w przypadku funduszy zamkniętych.

Fundusz otwarty jest również zobowiązany do prowadzenia rejestru uczestników. Czynność ta jest najczęściej powierzana wyspecjalizowanej firmie zwanej agentem transferowym. Do zadań agenta transferowego należy też ewidencjonowanie w rejestrach wszelkich zmian, które wynikają ze zleceń składanych przez uczestników funduszu.[1]

Fundusze inwestycyjne otwarte (FIO) to rodzaj funduszy inwestycyjnych, które pozwalają inwestorom na łatwy dostęp do środków i umożliwiają ciągłą emisję oraz umorzenie jednostek uczestnictwa. Oznacza to, że inwestorzy mogą w każdej chwili dokonać zakupu lub sprzedaży jednostek funduszu, co czyni te fundusze stosunkowo elastycznym instrumentem inwestycyjnym.

FIO są zarządzane przez profesjonalne towarzystwa funduszy inwestycyjnych (TFI), które decydują o strategii inwestycyjnej funduszu oraz dokonują wyboru aktywów, w które fundusz inwestuje. Mogą to być różnorodne instrumenty finansowe, takie jak akcje, obligacje, instrumenty rynku pieniężnego czy nieruchomości, w zależności od typu funduszu. Fundusze te oferują inwestorom możliwość dywersyfikacji portfela, dzięki czemu ryzyko związane z inwestowaniem jest rozłożone na różne aktywa.

W ramach funduszy inwestycyjnych otwartych istnieje wiele różnych rodzajów funduszy, które różnią się strategią inwestycyjną oraz poziomem ryzyka. Fundusze te mogą być klasyfikowane według rodzaju aktywów, w które inwestują, np. fundusze akcyjne, obligacyjne, mieszane, pieniężne czy zrównoważone. W zależności od celu inwestycyjnego i tolerancji na ryzyko, inwestorzy mogą wybierać fundusze, które najlepiej odpowiadają ich potrzebom.

Fundusze otwarte charakteryzują się tym, że ich wartość netto aktywów (NAV) jest obliczana na podstawie aktualnej wyceny aktywów funduszu, a inwestorzy nabywają jednostki uczestnictwa po tej cenie. Ceny jednostek funduszu zmieniają się codziennie, ponieważ są zależne od wahań wartości rynkowej aktywów, w które inwestuje fundusz. Inwestorzy mogą więc zrealizować zyski lub straty w zależności od wyników osiągniętych przez fundusz na rynku.

Zaletą funduszy inwestycyjnych otwartych jest ich płynność oraz dostępność. Można je kupować lub sprzedawać w ciągu dnia roboczego, co daje inwestorom dużą elastyczność w zarządzaniu swoimi inwestycjami. Fundusze te są także dobrym rozwiązaniem dla osób, które nie mają czasu lub wiedzy, aby samodzielnie inwestować na rynku. Dzięki profesjonalnemu zarządzaniu, fundusze te dają szansę na osiągnięcie atrakcyjnych stóp zwrotu, chociaż należy pamiętać, że inwestowanie wiąże się z ryzykiem, a wyniki funduszu w przeszłości nie gwarantują przyszłych rezultatów.

Fundusze inwestycyjne otwarte są dostępne dla szerokiego kręgu inwestorów, od indywidualnych osób po większe instytucje, a ich oferta jest dostępna w bankach, domach maklerskich oraz bezpośrednio u towarzystw funduszy inwestycyjnych.

Specjalistyczne fundusze inwestycyjne otwarte

Specjalistyczne fundusze inwestycyjne otwarte stanowią szczególną formę funduszy inwestycyjnych otwartych. Podstawowa różnica polega na tym, że statut funduszu specjalistycznego może ograniczyć krąg uczestników oraz wprowadzać dodatkowe warunki, w jakich uczestnik może żądać odkupienia jednostek uczestnictwa, a w szczególności określać termin, w jakim odkupienie to może nastąpić. Spośród działających w Polsce funduszy specjalistycznych część adresowana jest wyłącznie do osób prawnych, inne natomiast przeznaczone są dla uczestników pracowniczych programów emerytalnych lub osób, które deklarują długoterminowe oszczędzanie. Jeśli zgodnie ze statutem uczestnikami danego specjalistycznego funduszu mogą być wyłącznie osoby prawne, to fundusz ten może stosować zasady polityki inwestycyjnej właściwe dla funduszy mieszanych.[2]

Specjalistyczne fundusze inwestycyjne otwarte (SFIO) to rodzaj funduszy, które różnią się od tradycyjnych funduszy inwestycyjnych otwartych (FIO) pod względem strategii inwestycyjnej oraz obszaru działalności. SFIO są dedykowane inwestorom, którzy poszukują bardziej zaawansowanych i niszowych możliwości inwestycyjnych. Cechą charakterystyczną tych funduszy jest inwestowanie w bardziej wyspecjalizowane segmenty rynku, które mogą oferować wyższe potencjalne zyski, ale także wiążą się z wyższym poziomem ryzyka.

Specjalistyczne fundusze inwestycyjne otwarte mogą obejmować takie obszary jak inwestowanie w akcje małych i średnich przedsiębiorstw, rynki wschodzące, surowce, nieruchomości, fundusze sektora technologicznego, fundusze ESG (zrównoważony rozwój), fundusze private equity, a także inwestycje w instrumenty pochodne czy inne bardziej skomplikowane aktywa finansowe. Fundusze te mogą także skupiać się na określonych branżach, takich jak biotechnologia, energia odnawialna, czy nowe technologie.

W zależności od strategii, specjalistyczne fundusze inwestycyjne otwarte mogą być bardzo elastyczne, jednak inwestowanie w tego typu fundusze wymaga od inwestorów większej wiedzy oraz zrozumienia rynku, w którym fundusz operuje. Dzięki takim funduszom inwestorzy mają możliwość inwestowania w bardziej niszowe obszary, które mogą nie być dostępne poprzez tradycyjne fundusze inwestycyjne, co daje potencjalnie większe możliwości zysków, ale także wiąże się z wyższym ryzykiem.

Zaletą specjalistycznych funduszy inwestycyjnych otwartych jest ich zdolność do koncentracji na wąskich, ale obiecujących obszarach rynku, co pozwala na osiągnięcie lepszych wyników w porównaniu z funduszami bardziej zdywersyfikowanymi. Ponadto, inwestorzy w SFIO mogą liczyć na dostęp do wyjątkowych strategii inwestycyjnych, które nie są dostępne w standardowych funduszach. Jednak ze względu na wyższe ryzyko związane z inwestowaniem w bardziej specyficzne segmenty rynku, fundusze te są rekomendowane głównie dla inwestorów, którzy mają większe doświadczenie i są w stanie zaakceptować potencjalne wahania wartości swoich inwestycji.

Jednym z głównych wyzwań związanych z tymi funduszami jest również ich większa zmienność, wynikająca z koncentracji na konkretnych rynkach lub branżach, które mogą podlegać dużym fluktuacjom. Inwestorzy muszą być więc gotowi na szybkie zmiany w wartości inwestycji i posiadać odpowiednią strategię zarządzania ryzykiem. Specjalistyczne fundusze inwestycyjne otwarte mogą być także bardziej kosztowne pod względem opłat za zarządzanie i innych kosztów związanych z inwestowaniem w bardziej skomplikowane aktywa.


[1] por. Ustawa z dnia 22 marca 1991 roku Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych oraz ustawa z dnia 28 sierpnia 1997r. o funduszach inwestycyjnych

[2] por. Ustawa z dnia 28 sierpnia 1997r. o funduszach inwestycyjnych

5/5 - (5 votes)
image_pdf