Styropian to ładunek charakteryzujący się dużą podatnością:
- przewozową,
- naturalną,
- techniczną.
Nie zostały określone specjalne wymogi dotyczące technologii przewozu. Wyprodukowany i zapakowany styropian zalicza się do ładunków sztukowych.
Przewóz ładunku opierać się będzie na technologii uniwersalnej. Charakteryzuje się ona:
- najniższym poziomem mechanizacji robót ładunkowych,
- większość prac wykonywana jest ręcznie,
- wykorzystywane są jedynie proste urządzenia specjalistyczne (np. podłogowe przenośniki rolkowe),
- stosuje się tabor uniwersalny
Proces ładunkowy to szereg powiązanych ze sobą operacji ładunkowych, wykonywanych kolejno w ustalonym porządku i odpowiednim czasie (harmonogram załadunku). Prace ładunkowe stanowią wyodrębnioną część procesu transportowego, na który składa się:
- załadunek,
- przewóz właściwy,
- wyładunek.
W procesie ładunkowym wykorzystuje się trzy podstawowe technologie wykonywania robót ładunkowych:
- zunifikowaną,
- specjalizowaną,
- uniwersalną (bez użycia zmechanizowanych maszyn załadowczych).
Prace ładunkowe wykonywane podczas załadunku styropianu wykonywane są ręcznie, a więc w tym przypadku będzie zastosowana technologia uniwersalna. Ręczne prace ładunkowe wykonywane są bezpośrednio przez pracownika, tzw. siłą mięśni.
Czas realizacji załadunku i wyładunku na krótkich odcinakach drogi stanowi około 50% całego czasu pracy środka transportowego. Na czas prac ładunkowych składają się nie tylko czas załadunku i rozładunku, lecz także czas oczekiwania na załadunek i wyładunek, manewrowanie samochodem, oraz czas poświęcony na umocowania i zabezpieczenia ładunku.
Okres załadunku i rozładunku uzależniony jest od organizacji jednostek, które dokonują operacji załadowczych i wyładowczych, w tym przypadku od organizacji pracy ludzi. Natomiast czas poświęcony na czynności manewrowe zależy od wielkości placu manewrowego oraz przygotowania dróg dojazdowych, jak również sprawności kierowcy i obiektu transportującego styropian.
Obliczenia
W celu właściwego wykorzystania ładowności pojazdu, należy określić wskaźnik wykorzystania jego przestrzeni ładunkowej, który oblicza się głównie przy przewozie ładunków objętościowych. Wyraża się on wzorem:
Wv=Vt/Vp
gdzie:
Wv- wskaźnik wykorzystania przestrzenności przestrzeni ładunkowej pojazdu,
Vt- objętość zajmowana przez ładunek [m³],
Vp- kubatura przestrzeni ładunkowej środka przewozowego lub jednostki ładunkowej [m³].
Im wskaźnik wykorzystania przestrzenności przestrzeni ładunkowej Wv jest bliższy lub równy wartości 1, tym przestrzeń ładunkowa środka przewozowego jest lepiej wykorzystana.
Obj. paczki [m³] | Ilość metrów zajmowana przez ładunek [m³] | Kubatura przestrzeni ładunkowej środka transp. [m³] | Wskaźnik wykorzystania przestrzenności Wv | |
1. | 0,3 | 104,00 | 105,00 | 0,99 |
2. | 0,3 | 108,00 | 108,00 | 1 |
3. | 0,3 | 100,80 | 100,80 | 1 |
4. | 0,3 | 97,60 | 104,00 | 0,93 |
5. | 0,3 | 99,00 | 108,00 | 0,91 |
6. | 0,3 | 97,20 | 97,20 | 1 |
7. | 0,3 | 93,00 | 94,00 | 0,98 |
Suma:700,00m³ | Suma: 717m³ | Suma: 6,81 |