Dobór technologii przewozu i prac ładunkowych

Styropian to ładunek charakteryzujący się dużą podatnością:

• przewozową,
• naturalną,
• techniczną.

Nie zostały określone specjalne wymogi dotyczące technologii przewozu. Wyprodukowany i zapakowany styropian zalicza się do ładunków sztukowych.

Przewóz ładunku opierać się będzie na technologii uniwersalnej. Charakteryzuje się ona:

• najniższym poziomem mechanizacji robót ładunkowych,
• większość prac wykonywana jest ręcznie,
• wykorzystywane są jedynie proste urządzenia specjalistyczne (np. podłogowe przenośniki rolkowe),
• stosuje się tabor uniwersalny

Proces ładunkowy to szereg powiązanych ze sobą operacji ładunkowych, wykonywanych kolejno w ustalonym porządku i odpowiednim czasie (harmonogram załadunku). Prace ładunkowe stanowią wyodrębnioną część procesu transportowego, na który składa się:

• załadunek,
• przewóz właściwy,
• wyładunek.

W procesie ładunkowym wykorzystuje się trzy podstawowe technologie wykonywania robót ładunkowych:

• zunifikowaną,
• specjalizowaną,
• uniwersalną (bez użycia zmechanizowanych maszyn załadowczych).

Prace ładunkowe wykonywane podczas załadunku styropianu wykonywane są ręcznie, a więc w tym przypadku będzie zastosowana technologia uniwersalna. Ręczne prace ładunkowe wykonywane są bezpośrednio przez pracownika, tzw. siłą mięśni.

Czas realizacji załadunku i wyładunku na krótkich odcinakach drogi stanowi około 50% całego czasu pracy środka transportowego. Na czas prac ładunkowych składają się nie tylko czas załadunku i rozładunku, lecz także czas oczekiwania na załadunek i wyładunek, manewrowanie samochodem, oraz czas poświęcony na umocowania i zabezpieczenia ładunku.

Okres załadunku i rozładunku uzależniony jest od organizacji jednostek, które dokonują operacji załadowczych i wyładowczych, w tym przypadku od organizacji pracy ludzi. Natomiast czas poświęcony na czynności manewrowe zależy od wielkości placu manewrowego oraz przygotowania dróg dojazdowych, jak również sprawności kierowcy i obiektu transportującego styropian.

Obliczenia

W celu właściwego wykorzystania ładowności pojazdu, należy określić wskaźnik wykorzystania jego przestrzeni ładunkowej, który oblicza się głównie przy przewozie ładunków objętościowych. Wyraża się on wzorem:

Wv=Vt/Vp

gdzie:

Wv- wskaźnik wykorzystania przestrzenności przestrzeni ładunkowej pojazdu,

Vt-  objętość zajmowana przez ładunek [m³],

Vp- kubatura przestrzeni ładunkowej środka przewozowego lub jednostki ładunkowej [m³].

Im wskaźnik wykorzystania przestrzenności przestrzeni ładunkowej Wv jest bliższy lub równy wartości 1, tym przestrzeń ładunkowa środka przewozowego jest lepiej wykorzystana.