praca magisterska z politologii o estońskiej scenie politycznej
W wyborach 1995 roku startowało tylko 12 niezależnych kandydatów. Najwięcej – 5 – w stołecznym okręgu nr III. W sumie, o głosy mieszkańców stolicy walczyć postanowiło 7 kandydatów, m.in. 62-letni emeryt, członkini Związku Wróżbitów Estonii, biznesmen i dwóch dziennikarzy.
Najbardziej znany był wśród nich ortodoksyjny komunista Lembit Annus. Stary aparatczyk, w grudniu 1990 został pierwszym sekretarzem EKP/KPZS (platformistów). Partyjni zwolennicy utrzymania ZSRS byli wówczas liczniejsi (ok. 50 tys. członków) od tzw narodowych komunistów. Poparli tzw pucz sierpniowy, co zakończyło się dla nich delegalizacją. Annus, w przeciwieństwie do np. Rubiksa na Łotwie, do więzienia nie trafił. Przez jakiś czas związany był z nacjonalistyczną Wspólnotą Rosyjską.
W pozostałych pięciu okręgach startowało po jednym niezależnym kandydacie (m.in. 83-letni Juri-Rajur Liivak – najstarszy kandydat w wyborach).