Historia druku rozpoczęła swój bieg jednak znacznie wcześniej niż wynalazek Gutenberga, który powstał w latach czterdziestych XV wieku. Już na początku naszej ery ludzie starali się utrwalać informacje bez żmudnego procesu ich przepisywania. Największym problemem nie był jednak sam proces , czyli sposób nanoszenia obrazu metodą odbicia go z formy drukowej, a brak odpowiedniego tworzywa, które nadawałoby się do precyzyjnego przyjmowania szybkoschnącej farby.
Pierwszym takim podłożem był papier, wynaleziony w Chinach w roku 105, natomiast pierwszym przedmiotem w pełni zasługuj ącym na miano wyrobu poligraficznego, o którym dzisiaj wiemy, jest odbitka drzeworytnicza wyprodukowana w Chinach kilkaset lat później. Od tego czasu można mówić o poligrafii w pełnym tego słowa znaczeniu, czyli o wydajnym powielaniu treści – zarówno graficznych, jak i tekstowych.
Dyskusyjne jest przeniesienie początków poligrafii wstecz, kiedy to, co prawda, również odbijano obrazy za pomocą środków barwiących, ale robiono to na tkaninach [1] i jedynie w celu zdobienia materiału, a nie dla utrwalania na nim informacji. Natomiast jeszcze wcześniejsza jest historia powielania tekstu i obrazu metodami ręcznymi – czyli kopiowania za pomocą pisania, rysowania i malowania, jak również kopiowania poprzez odciśnięcie kształtu w miękkim materiale, lub wypalenia wzoru za pomocą odciśnięcia formy rozgrzanej do odpowiednio wysokiej temperatury.
Tak więc niezależny rozwój formy do odbijania, środka barwiącego i podłoża odbywał się już dużo wcześniej, a technik tych było wiele, jednak połączenie ich razem w poligrafię, nastąpiło raptem tylko 1500 lat temu. O wiele starsze są takie wynalazki jak stempel, pismo czy książka.
[1] Gemius SA, „E-commerce w Polsce 2006”, maj 2006