Warrant jest papierem wartościowym, w którym spółka deklaruje się sprzedać posiadaczowi tego dokumentu określoną ilość akcji z przyszłej emisji po określonej cenie i w ustalonym terminie. Ustalona cena jest z reguły wyższa od aktualnej ceny rynkowej. Podobnie jak w przypadku opcji, posiadacz warrantu nie ma obowiązku skorzystania z przysługującego mu prawa zakupu.
Zwykle warranty są dołączane do obligacji jako swego rodzaju wabik (ang. sweetener), dający nadzieję na dodatkowy zysk.
Na rynku znane są także warranty opcyjne emitowane przez instytucje bankowe, w których bank-emitent zobowiązuje się do zakupu (warrant call) lub sprzedaży (warrant put) określonego papieru wartościowego lub ich zestawu (koszyka) po ustalonej cenie i w określonym terminie. Analogicznie do opcji, mamy tu do czynienia z warrantami typu europejskiego i amerykańskiego, różniącymi się warunkami realizacji warrantów.
Warranty to instrumenty finansowe zbliżone do opcji, które dają ich posiadaczowi prawo do zakupu lub sprzedaży określonej liczby akcji danej spółki po z góry ustalonej cenie (cenie wykonania) w określonym czasie. Są emitowane bezpośrednio przez spółkę, a nie, jak opcje, na rynku wtórnym, i zazwyczaj służą jako forma dodatkowego finansowania przedsiębiorstwa. Warranty mogą być wykorzystywane przez inwestorów do spekulacji lub zabezpieczania swoich inwestycji, oferując możliwość uzyskania zysków z przyszłych wzrostów cen akcji przy relatywnie niskich nakładach finansowych.
W odróżnieniu od opcji, które są kontraktami zawieranymi między dwoma inwestorami na giełdzie lub rynku pozagiełdowym, warranty są wystawiane przez same spółki. Dzięki temu są one częścią procesu finansowania przedsiębiorstwa, ponieważ nabycie warrantu może w przyszłości doprowadzić do emisji nowych akcji. Gdy inwestor decyduje się na wykonanie warrantu, przedsiębiorstwo emituje nowe akcje, które są sprzedawane inwestorowi po ustalonej cenie wykonania. To różni warranty od opcji, w przypadku których zazwyczaj nie dochodzi do emisji nowych akcji, a instrumenty te są rozliczane na rynku wtórnym.
Warranty są atrakcyjne dla inwestorów, ponieważ dają możliwość osiągnięcia wysokich zysków w przypadku wzrostu wartości akcji spółki. Ponieważ cena wykonania warrantu jest ustalana w momencie jego emisji, wzrost ceny rynkowej akcji spółki pozwala posiadaczowi warrantu na zakup akcji po cenie niższej niż rynkowa, co może prowadzić do znacznych zysków. Wysokie potencjalne zyski idą jednak w parze z wysokim ryzykiem – jeśli cena akcji spadnie poniżej ceny wykonania, warrant staje się bezwartościowy, a inwestor traci pieniądze zainwestowane w jego zakup.
Podobnie jak w przypadku opcji, warranty mają określony czas trwania, po którym wygasają. Okres ten może być znacznie dłuższy niż w przypadku standardowych opcji – warranty często mają czas trwania wynoszący kilka lat, a w niektórych przypadkach mogą być ważne nawet przez kilkanaście lat. To daje inwestorom więcej czasu na osiągnięcie potencjalnych zysków, ale jednocześnie zwiększa ryzyko, gdyż trudno jest przewidzieć, jak będzie kształtowała się cena akcji w tak długim okresie.
Warranty są często emitowane w ramach większych transakcji finansowych, takich jak emisje obligacji lub innych papierów wartościowych. Mogą być dołączane do obligacji lub akcji jako dodatek, co czyni całą transakcję bardziej atrakcyjną dla inwestorów. Na przykład spółka może emitować obligacje z warrantami, co oznacza, że nabywca obligacji otrzymuje prawo do zakupu akcji spółki po ustalonej cenie w przyszłości. Dla spółki jest to korzystne, ponieważ pozwala na zebranie kapitału bez konieczności natychmiastowej emisji nowych akcji, co mogłoby rozcieńczyć wartość udziałów dotychczasowych akcjonariuszy.
Warto zaznaczyć, że warranty mogą być również wykorzystywane jako forma wynagrodzenia dla kadry zarządzającej w przedsiębiorstwach. W takim przypadku menedżerowie otrzymują warranty jako część pakietu wynagrodzeniowego, co motywuje ich do działania na rzecz wzrostu wartości spółki, ponieważ wzrost cen akcji zwiększa wartość posiadanych przez nich warrantów.
W Polsce warranty są notowane na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie, choć ich popularność jest mniejsza niż na rynkach zachodnich, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych, gdzie instrumenty te są powszechnie wykorzystywane w strategiach finansowych spółek. Warranty są również przedmiotem obrotu na rynku wtórnym, co oznacza, że inwestorzy mogą je kupować i sprzedawać przed datą ich wygaśnięcia.
Pod względem wyceny, wartość warrantu, podobnie jak w przypadku opcji, zależy od kilku kluczowych czynników. Głównymi determinantami wartości warrantu są aktualna cena akcji spółki, cena wykonania warrantu, czas pozostały do wygaśnięcia oraz zmienność (volatility) cen akcji. Wysoka zmienność zwiększa potencjalną wartość warrantu, ponieważ większa niepewność co do przyszłych cen akcji zwiększa szanse na osiągnięcie znacznych zysków.
Mimo że warranty oferują inwestorom potencjalnie wysokie zyski, należy pamiętać, że są one instrumentami ryzykownymi. Ich wartość może się gwałtownie zmieniać, a w przypadku, gdy cena akcji nie osiągnie odpowiedniego poziomu przed wygaśnięciem warrantu, inwestor może stracić całą zainwestowaną kwotę. Dlatego inwestorzy powinni mieć świadomość ryzyka i podejmować decyzje inwestycyjne na podstawie dokładnej analizy finansowej spółki oraz rynku.
Warranty są interesującym i często niedocenianym narzędziem finansowym, które mogą być użyteczne zarówno dla przedsiębiorstw szukających kapitału, jak i dla inwestorów poszukujących możliwości spekulacyjnych lub zabezpieczających. Ze względu na swoją elastyczność i długi czas trwania, stanowią one wartościowy dodatek do instrumentów finansowych dostępnych na rynku, choć ich specyfika wymaga od inwestorów dogłębnej wiedzy i doświadczenia w zarządzaniu ryzykiem.
Na koniec 1998 roku, na GPW notowane były w systemie ciągłym dwa rodzaje warrantów (typu europejskiego):
– warranty na akcje Elektrim S.A.
– warranty na indeks NIF (Narodowych Funduszy Inwestycyjnych)
Zdecydowanym pionierem w zakresie emisji warrantów był BRE Bank S.A.
