ciąg dalszy pracy magisterskiej z poprzedniego miesiąca
„Listy z Taizé” to pisma powstające w ramach działalności ekumenicznej Wspólnoty z Taizé, międzynarodowej wspólnoty chrześcijańskiej założonej w 1940 roku przez brata Rogera w miejscowości Taizé we Francji. Wspólnota ta, znana z propagowania jedności między chrześcijanami różnych wyznań, przyciąga co roku tysiące młodych ludzi z całego świata, którzy przyjeżdżają do Taizé, by uczestniczyć w modlitwie, refleksji i wspólnym życiu w duchu pojednania i pokoju.
„Listy z Taizé” są szczególną formą komunikacji Wspólnoty z osobami, które nie mogą osobiście przybyć do Taizé, ale pragną uczestniczyć w jej duchowym życiu i przesłaniu. Listy te są pisane głównie przez brata Rogera, założyciela wspólnoty, a po jego śmierci przez innych członków wspólnoty. Są one adresowane do młodych ludzi, którzy pragną głębszego zrozumienia wiary, jedności chrześcijan i zaangażowania na rzecz pokoju na świecie.
Treść „Listów z Taizé” jest zróżnicowana, ale zawsze odzwierciedla podstawowe wartości Wspólnoty: pokój, pojednanie, zaufanie Bogu, prostotę życia i otwartość na drugiego człowieka. Listy często poruszają tematy związane z aktualnymi wyzwaniami duchowymi i społecznymi, zachęcając do refleksji nad wiarą, nadzieją i miłością w kontekście współczesnego świata.
Listy te odgrywają również ważną rolę w przygotowaniach do corocznych Europejskich Spotkań Młodych organizowanych przez Wspólnotę z Taizé, które odbywają się w różnych miastach Europy. Przesyłane są jako materiał do przemyśleń, modlitwy i dyskusji w grupach przygotowujących się do tych spotkań.
„Listy z Taizé” są dostępne w wielu językach, co odzwierciedla międzynarodowy charakter wspólnoty i jej otwartość na różnorodność kulturową i religijną. Ich przesłanie jest uniwersalne i skierowane do wszystkich, niezależnie od przynależności wyznaniowej, a celem jest promowanie pokoju, zrozumienia i jedności wśród chrześcijan oraz wszystkich ludzi dobrej woli.
Wspólnota z Taizé kontynuuje tę tradycję, regularnie publikując nowe listy, które inspirują i wspierają duchowo miliony osób na całym świecie. Listy te pozostają źródłem duchowego wsparcia i zachętą do życia w duchu miłości i pokoju, którymi charakteryzuje się życie w Taizé.
Nazwa „Godziny Janowe” wskazuje na sposób i rodzaj spotkania z Pismem św.
U św. Jana komunia z Chrystusem oznacza wsłuchiwanie się w głos Pana i tylko Jego. (por. J10,3-5).
„Dla św. Jana, być może bardziej niż dla innych autorów biblijnych obcowanie z Chrystusem nie oznaczało przede wszystkim zdobywania wiedzy, lecz rozeznawanie głosu Tego, kogo kochają nasze serca.”17
Bardzo pomocne w rozważaniu Pisma św. są komentarze biblijne
(w Listach rocznych). Pochodzą one często ze spotkań biblijnych na międzykontynentalnych lub europejskich spotkaniach młodych.18
Głos kontynentów – stanowił podstawę rozważań nad misyjnością Wspólnoty.19 Gdyby zebrać ten materiał w jakąś całość byłby to obszerny dokument pracy apostolskiej braci z Taiz i świeckich zaangażowanych w misję głoszenia orędzia pojednania na całym świecie. Głos kontynentów to zbiór korespondencji z Taiz. Już same tytuły pochodzące od nazw krajów z których została nadesłana mówią o tym jak ogromny ma zasięg. Korespondencja ta ma charakter ewangelicznego świadectwa realizacji idei pojednania. Jest dowodem na to, że pojednanie nie jest odkładane na później, ale dla wielu staje się treścią życia chrześcijańskiego. Każdy może w ten sposób podzielić się z innymi swoim doświadczeniem wiary. Czasami bracia piszą z odległych fraterni20 w Stanach Zjednoczonych, Brazylii. Indiach i in.
Systematyczna lektura Listu jest doświadczeniem Kościoła żyjącego „w świecie” i „dla świata” i poprzez solidarne współcierpienie pozostaje znakiem komunii i nadziei.
List jest doskonałym środkiem do odpowiedniego przygotowania uczestników ESM i MSM do właściwego przeżycia Pielgrzymki Zaufania przez Ziemię. Prócz wiadomości związanych z organizacją wyjazdów List zawiera propozycje do spotkań regionalnych, parafialnych które można przeprowadzić w małych grupach. Pomagają one zrozumieć ich ewangelizacyjny charakter. Informują o przebiegu praw związanych z ESM oddając atmosferę radosnego oczekiwania i gorączkowych przygotowań tysięcy osób bezinteresownie zaangażowanych21
Listy wydawane po ESM są nie tylko relacją, ale przede wszystkim zbiorem świadectw i refleksji z osobistego przeżycia tego wydarzenia i sprawiają że wspomnienia są ciągle żywe.22 Są także zdjęcia i informacje o uczestnikach, o ich pielgrzymowaniu, ogólnych nastrojach, a także o gościnności i życzliwości gospodarzy. Świadectwa te to dowód trwania i kontynuacji w wielkich miastach Pielgrzymki Pojednania. Ci którzy zdobyli sę na trud jej rozpoczęcia chcą iść razem dalej, modlitwą i wspólnym zaangażowaniem tworzyć znaki komunii międzyludzkiej.
[17] tamże,
[18] por. par. 1 i 2
[19] por.rozdz.I par.3
[20] por.List 1989/4 s.8 i List 1994/3. s.8
[21] np.List 1994/4; 1994/5
[22] np.List 1994/2
