Równolegle z rozwojem platformy sprzętowej, mającej na celu zaspokojenie powszechnego popytu na podstawową usługę telekomunikacyjną POTS (Plain Old Telephone Services), rośnie popularność nowych, innych jakościowo usług teleinformatycznych opartych na systemach komutacyjnych. Jedną z nich są usługi telekomunikacyjnej sieci inteligentnej IN (Intelligent Network).
Dzięki stopniowemu udostępnianiu coraz szerszego pasma transmisyjnego w sieciach telekomunikacyjnych następuje wzrost zapotrzebowania na usługi multimedialne, z definicji wymagające większych szybkości przekazu. Do klasycznych usług multimedialnych o największym zapotrzebowaniu, a więc realizowanych w pierwszej kolejności, należą: wideofonia, wideokonferencje, telezakupy, teleusługi (bankowe, poligraficzne, medyczne, informacyjne i in.), teleedukacja, telepraca, monitorowanie pomieszczeń oraz interaktywna telewizja obejmująca przede wszystkim dwie klasy usług wizyjnych: wideo na żądanie VOD (Video on Demand) lub wideo prawie na żądanie NVOD (NearVOD).
Odrębną grupę stanowią usługi szerokopasmowe ukierunkowane na zastosowania biznesowe, umożliwiające: dostęp do zdalnych baz danych, usprawnianie działalności przedsiębiorstw rozległych i przekaz danych między nimi przez dedykowane sieci pakietowe (X.25, Frame Relay), z tendencją do przechodzenia na technologię ATM oraz IP. W tym zakresie działalności znaczącą rolę zaczyna odgrywać technika internetowa (intranety), dostarczająca zaawansowane usługi informacyjne w przedsiębiorstwie, przy redukcji kosztów własnych transmisji długodystansowej (równoczesny przekaz głosu, danych i obrazu). W zakresie zastosowań gospodarczych powstaje nowa, kolejna internetowa technologia przekazu (extranety) – związana z umacnianiem kontaktów firmy z klientami, przyczyniająca się do popularyzacji wielu usług komercyjnych, takich jak: sprzedaż wysyłkowa, powstawanie zdalnych biur obsługi klienta czy świadczenie płatnych usług informacyjnych różnego typu.
W wyniku strukturalnych zmian, jakie obecnie zachodzą w telekomunikacji, obowiązujący do tej pory podział na usługi głosowe i usługi transmisji danych, a także rozróżnianie sieci publicznych od prywatnych sieci korporacyjnych przestają mieć istotne znaczenie. Z punktu widzenia użytkownika obydwa rodzaje sieci telekomunikacyjnych zaczynają dostarczać taki sam zestaw i zakres usług, a konkretnego abonenta coraz mniej interesują (z wyjątkiem kosztów bądź opłat miesięcznych) prawa własności do poszczególnych elementów sieci, stan infrastruktury technicznej czy sposoby realizacji oczekiwanych usług o wymaganej jakości. Przebiegająca na naszych oczach konwergencja usług i sieci telekomunikacyjnych, czyli wzajemne zrastanie się funkcji sieci komunikacyjnych o różnych rodowodach, wśród których dominowały do tej pory prywatne sieci pochodzenia komputerowego (dane) i publiczne sieci telekomunikacyjne (głos), powoduje, że coraz bardziej zanikają różnice pomiędzy tymi sieciami zarówno w ofercie usług, ich mobilności, jak też w obszarze infrastruktury technicznej.
W środowisku prywatnych sieci komputerowych konwergencja usług telekomunikacyjnych zaczyna być już widoczna przez:
– zastępowanie usług świadczonych dotychczas przez centralki abonenckie PABX (Private Automated Branch Exchange) serwerami komunikacyjnymi telefonii komputerowej CTI (Computer Telephony Integration), zainstalowanymi w sieciach LAN,
– stosowanie przenośnych komunikatorów PDA (Personal Digital Assistants) o dużej mocy obliczeniowej, wysokiej inteligencji i efektywnej komunikacji, zdolnych do prowadzenia komunikacji głosowej;
– wdrażanie interfejsów technicznych i programowych API (Applications Programming Interface) wyższego poziomu, ułatwiających komunikację między system operacyjnym a różnymi aplikacjami programowymi.
Zjawisko konwergencji usług, podobne jak w sieciach komputerowych, zaczyna stopniowo pojawiać się w „klasycznym" środowisku telekomunikacyjnym, opartym do tej pory na sieciach publicznych, do którego przykładowo można zaliczyć:
– przesyłanie głosu i danych przez Internet w coraz bardziej powszechnej usłudze głosowej VoIP (Voice over IP) i faksowej (wiadomości i dane), pomniejszając w ten sposób całkowity koszt indywidualnych połączeń długodystansowych. Dla przedsiębiorstw korzystających z intranetu taki przekaz stanowi też tani sposób transportu sieciowego dla różnorodnych informacji medialnych;
– wprowadzanie szerokopasmowego dostępu abonenckiego ADSL (Asymmetric Digital Subscriber Line), HDSL (Hierachy Digital Subscriber Line) do telekomunikacyjnej sieci transportowej, rozszerzającego przepływność przekazów głosu, obrazu i danych na poziomie abonenta do 6-8 Mb/s. Niewątpliwie w niedalekiej przyszłości obie tendencje łączenia się sieci (także bezprzewodowych), obserwowane w formalnie odmiennych środowiskach, doprowadzą do jednolitej globalnej oferty usług telekomunikacyjnych opartej o heterogeniczne elementy sieciowe.