Analiza wskaźników struktury kapitałowo-majątkowej Polskich Linii Lotniczych „LOT” S.A. w latach 1998-2000 wskazuje na poprawę struktury finansowej przedsiębiorstwa, co jest odzwierciedlone w wynikach zestawionych w tabeli 12.
Wskaźnik pokrycia majątku trwałego kapitałem własnym wzrósł z 56,47% w 1998 roku do 109,25% w 2000 roku. Oznacza to, że w 2000 roku kapitał własny w pełni pokrywał wartość majątku trwałego, co stanowi istotną poprawę w porównaniu z wcześniejszymi latami, gdy miało to miejsce w mniejszym stopniu. Wzrost ten jest wynikiem znaczącego zwiększenia kapitału własnego w analizowanym okresie.
Wskaźnik pokrycia majątku obrotowego kapitałem krótkoterminowym wykazał spadek z 180,48% w 1998 roku do 119,13% w 2000 roku. Choć wartość tego wskaźnika spadła, nadal utrzymywał się na poziomie wyższym niż 100%, co wskazuje, że majątek obrotowy był nadal finansowany w dużej mierze przez kapitał krótkoterminowy, choć mniej intensywnie niż w latach poprzednich.
Wskaźnik udziału kapitału pracującego w finansowaniu majątku ogółem poprawił się z -23,52% w 1998 roku do 4,07% w 2000 roku. Zmiana ta świadczy o poprawie efektywności wykorzystywania kapitału pracującego, który w 2000 roku stał się dodatni, w przeciwieństwie do lat wcześniejszych, kiedy wskazywał na niedostateczne finansowanie aktywów ogółem przez kapitał obrotowy.
Wskaźnik udziału kapitału pracującego w finansowaniu majątku obrotowego również wykazał poprawę, z -61,07% w 1998 roku do 9,31% w 2000 roku. Zmiana ta jest wynikiem zwiększenia kapitału pracującego, co pozwoliło na większą stabilność finansową przedsiębiorstwa, zwłaszcza w zakresie finansowania majątku obrotowego.
W latach 1998-2000 Polskie Linie Lotnicze „LOT” S.A. poprawiły swoją strukturę kapitałowo-majątkową, szczególnie poprzez wzrost udziału kapitału własnego w finansowaniu majątku trwałego oraz poprawę efektywności wykorzystania kapitału pracującego.
Majątek trwały Spółki Polskie Linie Lotnicze „LOT” S.A. jest w pełni sfinansowany kapitałem stałym przez cały analizowany okres, co oznacza, że przedsiębiorstwo stosuje tzw. „złotą zasadę bilansową”. Zasada ta zakłada, że majątek trwały powinien być finansowany głównie przez kapitał stały, a więc kapitał własny oraz zobowiązania długoterminowe, co zapewnia stabilność finansową firmy i minimalizuje ryzyko finansowe związane z niewłaściwym finansowaniem tego rodzaju aktywów.
Jednakże, przy ocenie wskaźników pokrycia majątku trwałego kapitałem stałym, można zadać pytanie, czy rozmiar tego majątku nie jest zbyt mały, co mogłoby ograniczać potencjał rozwoju spółki. Wzrost majątku trwałego może być bowiem istotny dla przedsiębiorstwa, zwłaszcza w branży lotniczej, gdzie inwestycje w infrastrukturę, floty samolotów czy technologie są kluczowe dla dalszego rozwoju. Jeśli majątek trwały jest na zbyt niskim poziomie, może to hamować rozwój spółki, gdyż ogranicza dostępność do zasobów, które mogą przyczynić się do wzrostu efektywności operacyjnej i konkurencyjności na rynku.
Jednakże należy również zauważyć, że sytuacja finansowa przedsiębiorstwa nie zależy wyłącznie od wielkości majątku trwałego, ale także od efektywności zarządzania jego aktywami oraz struktury kapitałowej. W przypadku PLL „LOT” S.A. stabilność finansowa wynikająca z zachowania „złotej zasady bilansowej” może stanowić fundament dalszego rozwoju, nawet jeśli majątek trwały nie rośnie w szybkim tempie. Ostateczna ocena będzie zależała od zdolności spółki do generowania przychodów i inwestowania w rozwój, z uwzględnieniem zmieniających się warunków rynkowych oraz potrzeb inwestycyjnych.
