W polskojęzycznej literaturze przedmiotu, miara ta jest określana jako Wskaźnik Siły Względnej lub Wskaźnik Siły Wewnętrznej.
Zasadniczym zadaniem stawianym przed RSI jest pomiar wewnętrznej siły akcji lub całego rynku.
Autorem wskaźnika jest J. Welles Wilder, który zaprezentował go, w 1978 roku, w swojej książce „New Concepts in Technical Trading”. Według J.J. Murphy’ego [J.J. Murphy; Analiza techniczna…, op. cit., s. 296], jest to obecnie najpopularniejszy oscylator OB/OS na rynkach terminowych.
Dla odróżnienia od wskaźnika RS, stosowanego to porównywania siły dwóch papierów (lub papieru i indeksu), RSI często nazywa się także Internal Strength Index (ISI).
Problemem, który chciał rozwiązać J.W. Wilder, była likwidacja wpływu, jaki na zachowanie impetu mają gwałtowne zmiany występujące pośród najbardziej odległych danych historycznych, branych do wyliczenia wartości wskaźnika. Ich usunięcie ze wskaźnika, związane z przechodzeniem do świeższych danych, może spowodować mylącą zmianę wartości. Drugim problemem było ustanowienie stałego zakresu, w którym wskaźnik miałby się poruszać.
Podobnie jak w przypadku ROC, możemy znaleźć sugestię, że sygnał powinien być uznawany dopiero po wystąpieniu ruchu powrotnego, to znaczy, dopiero przebicie poziomu wyprzedania od dołu należałoby traktować jako poprawny sygnał kupna. Analogiczna zasada powinna być stosowana do wyznaczania sygnałów sprzedaży.
Osiągnięcie przez RSI poziomu wykupienia interpretuje się, jako sytuację, w której niemal wszyscy zainteresowani danym kontraktem zajęli już długie pozycje i presja na wzrost ceny powinna zmaleć, a nawet należy oczekiwać jej spadku. RSI poniżej linii wyprzedania sygnalizuje, że większość inwestorów pozbyła się już papieru lub zajęła krótkie pozycje, przez co presja na spadek cen powinna ulec zahamowaniu, a nawet można się spodziewać odwrócenia tendencji spadkowej.
Jako uzupełnienie (potwierdzenie) sygnału można również przyjąć [M. Czekała; Analiza fundamentalna i techniczna…, op. cit., s. 58-59]:
1. spadek wartości RSI po osiągnięciu szczytu ponad przyjętym poziomem wykupienia
2. utworzenie przez RSI kolejnego szczytu na poziomie niższym niż poprzednio
3. spadek RSI poniżej poziomu poprzedniego dołka
Kiedy wskaźnik znajduje się powyżej poziomu wykupienia lub poniżej poziomu wyprzedania, dodatkowo poszukuje się dywergencji pomiędzy układem wskaźnika a ruchem cen. Sam autor wskaźnika uznawał analizę rozbieżności za najważniejszy aspekt RSI, jako wskaźnika ruchu cen [J.J. Murphy; Analiza techniczna…, op. cit., s. 299].
Do generowania sygnałów można także wykorzystywać średnią ruchomą RSI. Za sygnał kupna jest wtedy uznawane przebicie średniej od dołu, a za sygnał sprzedaży, przebicie średniej od góry.
M. Czekała ostrzega przy tym, że w okresie silnej hossy lub bessy, RSI może przybierać poziomy znacznie odbiegające od wartości uznawanych za standardowe, przez co generowane przez wskaźnik sygnały mogą być zbyt wczesne. Silne zmiany szybko wprowadzają wskaźnik w obszar wykupienia lub wyprzedania, co w takiej sytuacji nie daje podstaw do podejmowania decyzji i powinno być potwierdzone wskazaniami innych wskaźników. Pomocniczo można tu także stosować filtr czasowy.
RSI uznaje się za najbardziej użyteczny przy trendzie horyzontalnym, szczególnie kiedy da się w nim wyróżnić wyraźne szczyty i rowy.
Autor wskaźnika przeprowadził badania jego skuteczności przy bardzo prostych warunkach – kupnie przy RSI mniejszym niż 50 i sprzedaży przy niższym niż 50, które wykazały ponad siedmiokrotnie wyższe zyski niż straty na giełdzie NYSE w okresie 19 lat [M. Czekała; Analiza fundamentalna i techniczna…, op. cit., s. 60].
Natomiast R.W. Asplund [R.W. Asplund; Interpreting Technical Indicators; Optima Investment Research Inc.; 1994; http://www.oir.com/techind.htm] wyraźnie zaznacza, że RSI, ani żaden inny oscylator typu OB/OS, nie powinien być stosowany jako jedyne narzędzie generujące sygnały. Należy zawsze szukać potwierdzenia w innych wskaźnikach.
W przypadku RSI, optymalizacji może podlegać okres k oraz poziomy wykupienia i wyprzedania.
