praca magisterska z antropologii kulturowej
Lepsza intuicja społeczna i większa umiejętność wczuwania się w psychikę innego człowieka – empatia – sprawiają, że kobiety okazują się coraz bardziej przydatne w sprawowaniu szeregu funkcji społecznych.
Już kilka lat temu bardzo popularne stały się poglądy Marshala McLuhana, wyrażone wespół z naczelnym redaktorem pisma „Look” – G. B. Leonardem. Mówią one, że „w miarę jak tzw. mózgi elektronowe przejmą funkcje w zakresie podejmowania decyzji dotyczących planowania i koordynacji procesów produkcji i zarządzania przedsiębiorstwem, stopniowo zastąpią też chłodnych i rozważnych szefów; nie można natomiast zastąpić żadną maszyną cech, które kobieta posiada dzięki specyficznemu powiązaniu procesów psychicznych ze sferą przemian biologicznych zachodzących w jej organizmie” . Cechy te sprawiają, że kobieta w miarę postępu cywilizacji staje się coraz bardziej predysponowana do kierowania zespołami ludzkimi.
Biorąc pod uwagę perspektywy udziału kobiet w zarządzaniu mówi się o koncepcji nowej komunikacyjnej kultury przedsiębiorstwa. Menedżer staje się coraz bardziej osobą integrującą, motywującą oraz organizującą komunikację. Dużego znaczenia nabierają uczucia, intuicja, intymność, a więc te wartości, które dotychczas liczyły się głównie w życiu prywatnym. W przyszłości wymaganymi cechami kierownika mają być: intuicja, świadomość kontekstu, zdolność do całościowego myślenia i działania, socjalne kompetencje, zdolność komunikacji i orientacji na współpracowników. Są to cechy, które dotychczas były pogardzane przez menedżerów starej szkoły, a które są typowymi cechami kobiecymi. Dawniej zamykały one kobietom drogę do kariery, gdyż ideologia rzeczowego i celowo-racjonalnego działania ludzi, funkcjonująca w biurokratycznym systemie zarządzania, łączyła się z cechami przypisywanymi mężczyźnie, tj. agresywnością, wolą zrealizowania się i postawienia na swoim, w dążeniu do władzy.
W nowym stylu zarządzania kobieta, która chce zrobić karierę musi potrafić przejmować męskie wzorce i normy zachowania, przy jednoczesnym wykorzystywaniu jej własnych cech. Właśnie w takiego rodzaju androgynicznej postawie tkwi jej potencjał kreatywności i wydajności.
Jednym z podstawowych warunków społecznego sukcesu kobiet, które w coraz większym stopniu współzawodniczą z mężczyznami, jest również kształtowanie właściwego image. Image „kobiety interesu” jest więc wyznaczony przez ideał szczupłego ciała . Uważa się, że kontrolujące z powodzeniem swoje ciało kobiety posiadają cechy, które są typowe dla mężczyzn: konkurencyjność, obiektywność, zdolność do panowania nad sobą. Szczupła kobieta wchodzi więc w świat mężczyzn nie tylko z mniej lub bardziej męską sylwetką, lecz także z męskimi atrybutami osobowościowymi.
Kobieta staje się więc w pewnym stopniu zmaskulinizowana, zarówno w sensie fizycznym, jak i psychicznym. Jednakże od tej samej kobiety oczekuje się posiadania wysoko rozwiniętej zdolności do empatii i innych, tradycyjnie kobiecych cech. I mimo, iż jej wizualny image zmierza niekiedy do „odgrywania” mężczyzny, to jednak zawsze zawiera on w sobie elementy powabu i ciepła kobiecego.
Tragedia różnic między kobietą a mężczyzną w pracy polega na tym, że się im zaprzecza, tłumi je, albo wykorzystuje negatywnie. Tymczasem uznanie i pozytywne wykorzystanie uzupełniających się odmienności kobiet i mężczyzn mogłoby dać zadziwiające rezultaty.
Przykładowo: zawieranie transakcji jest zazwyczaj domeną mężczyzn – i to oni mają prawo do rywalizacyjnej agresji. Ale gdyby w zespole negocjacyjnym były kobiety, wniosłyby one do tego zadania zupełnie nową intuicję.
W badaniach firm prowadzonych przez kobiety stwierdzono niezmiennie dobre stosunki między pracodawcami i pracownikami, charakteryzujące się brakiem drobiazgowych przepisów i zasad, a także układów hierarchicznych – a więc tego właśnie, co tak wiele znaczy dla mężczyzn. Zdolności przywódcze, choć mogą zostać nabyte, nie są cechą naturalną przeciętnej kobiety. Jednakże opanowuje ona tę umiejętność i adaptuje ją w szczególnie kobiecy sposób, wykorzystując „maternalistyczny” styl zarządzania: „matkuje”, w znaczeniu zachęcania, stymulowania i wspierania pracowników.
Kariera kobiety podejmującej funkcje doradcy, konsultanta, organizatora, czy specjalisty w danej dziedzinie, powinna opierać się na spostrzegawczości i wrażliwości, rozwijaniu optymalnych cech i umiejętności w działaniu w biznesie, w taki sposób, by przyswajając sobie męskie atrybuty nie wypaczyła i zatraciła tego, co stanowi o jej istotnym bogactwie.